Yaoende de hoofdstad van Kameroen, het begin van ons echte avontuur. We gaan van ambassade naar ambassade om onze visa´s te organiseren en om informatie te verzamelen, we praten met een priester die lezingen geeft in de jungle, met hulporganisatie´s voor beschermde dieren, we bellen met de genaraal. Dit alles is om te weten of het mogelijk is om in het oosten van kameroen de grens met Gongo te oversteken en om dan vervolgens dwars door Gongo te reizen naar het zuiden. De informatie die internet ons geeft is oud, dit was voor de oorlog, na de oorlog blijkt er geen informatie over dit gebied te zijn, we weten niet of de brug gebombardeert is en of dit gebied gelijd wordt door de regering of de rebellen, Zelfs de generaal lijkt geen idee te hebben wat er in dit gebied gebeurt. Het enige wat we weten is dat het waarschijnlijk mogelijk is om de grens met Gongo over te steken, maar daarna is het een grote verassing.
In Yaoende ontmoeten we een Frans stel Kristien en Guione, Guione zit in een rolstoel van zijn 25 ste af hij heeft een ongeluk gehad met het spelen van rugby. Maar dat is voor het stel geen reden om niet over de wereld te reizen. Wij vertelde over onze plannen en ze waren geintreseert, ze vroegen of ze met ons mee konden reizen. Guione heeft thuis in frankrijk uren achter de computer gezeten om informatie over diezelfde route te krijgen, maar vergeefs kon hij ook niks vinden wat ons kon helpen. 2 dagen lang discuseren we over de slechte en de goede kanten. We weten dat de route via Gabon veel makkelijker is en minder gevaarlijk, maar de route via Gongo zullen we incognito moeten gaan , niet weten wat ons te wachten staat. Buiten ; gevaar, beroving, ontvoering, verkrachting, en zelfs de dood zijn er meer nadelen dan voor. De 2 de dag aan het einde van de middag kijken we elkaar in de ogen, altijd met dezelfde vraag; zullen we het riskeren of niet? Ik haalde mijn schouders op en begon te lachen, ik kijk Helio aan en zeg;
- Ik kan je goed genoeg, ik weet, wat de andere ook zeggen jij voor de moeilijkste route zal kiezen, dit is waar jou droom is en ook die van mij dus; kom op laten we gaan!! Dit waren de woorden die Helio nodig had.
We reden de hele dag in de richting van het oosten, we waren op zoek naar een plaats om te overnachten, toen we een berg beklommen was de berg stijlIer en glibberiger dan we hadden gedacht, de remmen waren niet krachtig genoeg om de jeep te houden, we gleden 15 meter naar beneden en belande in een kuil. Met de jeep van de Fransen en een paar andere plaatselijke bewoners kregen we het voor elkaar om onze jeep eruit te takelen. De linkerkant was helemaal beschadigt. Het was een grote tegenslag maar we hebben geen minuut gedacht om het op te geven tenslotte volgen we een grote droom.
In dit gedeelte op de aardbol leeft één van de meest fascinerende stam in de wereld. Dit zijn de Pygmees. Ook wordt dit gebied bewoond door uitzonderlijke dieren waaronder de gorilla. Dag na dag komen we steeds dieper in de jungle. De grote dorpen verdwijnen en de landkaart heeft geen betekenis meer we reden over wegen gemaakt door houtkapbedrijven wat ons in de 2 na grootste jungle van de wereld bracht.
Door de rook van kleine kampvuurtjes zagen we kleine ronde hutjes gemaakt van taken en bedekt met bladeren, Apen hangen aan hun staarten in de bomen en eten de bananen van de trossen. Kleine mensjes komen voorzichtig naar voren gedreven door hun nieuwschierigheid, met hun naakte lichaam staan ze stil voor hun hut. Ze bewonderen onze huidskleur, kleren en de rare objecten die we hadden meegebracht. De verbazing was van 2 kanten, wij bewonderden hun afmeting, hun tatoe´s die hun gezichten versierde, hun puntige hoektanden, hun manieren zo voorhistorisch en hun simpele manier van leven. Het was niet makkelijk om de eerste contacten te leggen met de Pygmees. Altijd wanneer we de auto stopten om kleren en speelgoed uit te delen rennen ze hard weg, special de vrouwen en de meisjes, zelfs als we het speelgoed aan de kinderen lieten zien weigeren ze om dichtebij te komen, nu ook de jongens. De reden van hun gedrag is in heel Afrika worden veel vrouwen en meisjes verkracht door vrachtwagen chauffeurs, de situatie voor de Pygmees is zelfs nog slechter, hun hebben geen recht van spreken, ze worden gediscrimineert door hun eigen regering, ze worden niet als mensen gezien. Wat we niet wisten is dat het niet alleen bij verkrachting blijft, er is meer. De Pygmees worden ook gebruikt als; slaven door andere stamen, ze worden als offer gebruikt, special de kinderen (een makkelijke prooi,) de andere stammen meestal de Batoe eten hun zodat ze hun kracht en de wetenschap over het jagen kunnen overnemen. Zo wanneer deze mensen wegrennen rennen zei voor; slavernij, verkrachting, offering en kannibalisme. Een goede reden niemand te vertrouwen, en voor ons een waarschuwing dat we ver weg zijn van het stadsleven, hier zijn de regels erg verschillend.
We zijn in zuid oost Kameroen en onze buren zijn: Gongo, Centraal Afrika en Gabon. We zijn bij de Pygmees geweest één droom is waar gemaakt, nu is er nog één andere om waar te maken: een Gorilla zien. We wisten dat dat niet makkelijk zou worden maar de mogelijkheid was daar dus we moeten het een kans geven.
We reden dwars door de jungle en moesten boomstammen en taken verwijderen die de weg blokeerde. Het was onmogelijk om nog verder te komen met de auto. Kristien en Guione bleven achter camperen, we spraken af dat hun voor drie dagen zouden wachten als we dan nog niet terug waren zouden ze hulp gaan sturen.
We begonnen aan een van de meest zware tochten die we ooit hadden gelopen, we volgden Olifanten paden en de jungle verslint ons met zijn wildernis, de lianen en taken grepen ons bij elke stap die we zetten, met een kapmes openen we een pad. We begonnen nesten te zien gemaakt door de Gorilla´s waar ze de nacht doorbrengen, we konden ze ruiken en ook de uitwerpselen van de Olifanten, de jungle begint te leven. Verschillende apen springen van tak naar tak ze schreeuwen en schudden met de taken om de andere dieren te waarschuwen. Èén moment voor het andere wordt de jungle doodstil, ons hart begint sneller te kloppen, al onze zintuigen zijn alert. We waren op zoek naar Gorilla´s maar er leven veel meer andere dieren die voor ons gevaarlijker zijn, waaronder: Olifanten, Luipaarden, Slangen en de meest agressieve, de Buffel. Een paar uur geleden was ik bijna door een slang gebeten. We bleven in alle richtingen kijken maar de begroeieng was zo dicht dat we alleen een paar meter zicht hadden. Een kolk van emotie vloog door onze lichamen we wilden de dieren graag zien maar op dezelfde manier waren we bang dat onze wens een nachtmerrie zou worden…
In Yaoende ontmoeten we een Frans stel Kristien en Guione, Guione zit in een rolstoel van zijn 25 ste af hij heeft een ongeluk gehad met het spelen van rugby. Maar dat is voor het stel geen reden om niet over de wereld te reizen. Wij vertelde over onze plannen en ze waren geintreseert, ze vroegen of ze met ons mee konden reizen. Guione heeft thuis in frankrijk uren achter de computer gezeten om informatie over diezelfde route te krijgen, maar vergeefs kon hij ook niks vinden wat ons kon helpen. 2 dagen lang discuseren we over de slechte en de goede kanten. We weten dat de route via Gabon veel makkelijker is en minder gevaarlijk, maar de route via Gongo zullen we incognito moeten gaan , niet weten wat ons te wachten staat. Buiten ; gevaar, beroving, ontvoering, verkrachting, en zelfs de dood zijn er meer nadelen dan voor. De 2 de dag aan het einde van de middag kijken we elkaar in de ogen, altijd met dezelfde vraag; zullen we het riskeren of niet? Ik haalde mijn schouders op en begon te lachen, ik kijk Helio aan en zeg;
- Ik kan je goed genoeg, ik weet, wat de andere ook zeggen jij voor de moeilijkste route zal kiezen, dit is waar jou droom is en ook die van mij dus; kom op laten we gaan!! Dit waren de woorden die Helio nodig had.
We reden de hele dag in de richting van het oosten, we waren op zoek naar een plaats om te overnachten, toen we een berg beklommen was de berg stijlIer en glibberiger dan we hadden gedacht, de remmen waren niet krachtig genoeg om de jeep te houden, we gleden 15 meter naar beneden en belande in een kuil. Met de jeep van de Fransen en een paar andere plaatselijke bewoners kregen we het voor elkaar om onze jeep eruit te takelen. De linkerkant was helemaal beschadigt. Het was een grote tegenslag maar we hebben geen minuut gedacht om het op te geven tenslotte volgen we een grote droom.
In dit gedeelte op de aardbol leeft één van de meest fascinerende stam in de wereld. Dit zijn de Pygmees. Ook wordt dit gebied bewoond door uitzonderlijke dieren waaronder de gorilla. Dag na dag komen we steeds dieper in de jungle. De grote dorpen verdwijnen en de landkaart heeft geen betekenis meer we reden over wegen gemaakt door houtkapbedrijven wat ons in de 2 na grootste jungle van de wereld bracht.
Door de rook van kleine kampvuurtjes zagen we kleine ronde hutjes gemaakt van taken en bedekt met bladeren, Apen hangen aan hun staarten in de bomen en eten de bananen van de trossen. Kleine mensjes komen voorzichtig naar voren gedreven door hun nieuwschierigheid, met hun naakte lichaam staan ze stil voor hun hut. Ze bewonderen onze huidskleur, kleren en de rare objecten die we hadden meegebracht. De verbazing was van 2 kanten, wij bewonderden hun afmeting, hun tatoe´s die hun gezichten versierde, hun puntige hoektanden, hun manieren zo voorhistorisch en hun simpele manier van leven. Het was niet makkelijk om de eerste contacten te leggen met de Pygmees. Altijd wanneer we de auto stopten om kleren en speelgoed uit te delen rennen ze hard weg, special de vrouwen en de meisjes, zelfs als we het speelgoed aan de kinderen lieten zien weigeren ze om dichtebij te komen, nu ook de jongens. De reden van hun gedrag is in heel Afrika worden veel vrouwen en meisjes verkracht door vrachtwagen chauffeurs, de situatie voor de Pygmees is zelfs nog slechter, hun hebben geen recht van spreken, ze worden gediscrimineert door hun eigen regering, ze worden niet als mensen gezien. Wat we niet wisten is dat het niet alleen bij verkrachting blijft, er is meer. De Pygmees worden ook gebruikt als; slaven door andere stamen, ze worden als offer gebruikt, special de kinderen (een makkelijke prooi,) de andere stammen meestal de Batoe eten hun zodat ze hun kracht en de wetenschap over het jagen kunnen overnemen. Zo wanneer deze mensen wegrennen rennen zei voor; slavernij, verkrachting, offering en kannibalisme. Een goede reden niemand te vertrouwen, en voor ons een waarschuwing dat we ver weg zijn van het stadsleven, hier zijn de regels erg verschillend.
We zijn in zuid oost Kameroen en onze buren zijn: Gongo, Centraal Afrika en Gabon. We zijn bij de Pygmees geweest één droom is waar gemaakt, nu is er nog één andere om waar te maken: een Gorilla zien. We wisten dat dat niet makkelijk zou worden maar de mogelijkheid was daar dus we moeten het een kans geven.
We reden dwars door de jungle en moesten boomstammen en taken verwijderen die de weg blokeerde. Het was onmogelijk om nog verder te komen met de auto. Kristien en Guione bleven achter camperen, we spraken af dat hun voor drie dagen zouden wachten als we dan nog niet terug waren zouden ze hulp gaan sturen.
We begonnen aan een van de meest zware tochten die we ooit hadden gelopen, we volgden Olifanten paden en de jungle verslint ons met zijn wildernis, de lianen en taken grepen ons bij elke stap die we zetten, met een kapmes openen we een pad. We begonnen nesten te zien gemaakt door de Gorilla´s waar ze de nacht doorbrengen, we konden ze ruiken en ook de uitwerpselen van de Olifanten, de jungle begint te leven. Verschillende apen springen van tak naar tak ze schreeuwen en schudden met de taken om de andere dieren te waarschuwen. Èén moment voor het andere wordt de jungle doodstil, ons hart begint sneller te kloppen, al onze zintuigen zijn alert. We waren op zoek naar Gorilla´s maar er leven veel meer andere dieren die voor ons gevaarlijker zijn, waaronder: Olifanten, Luipaarden, Slangen en de meest agressieve, de Buffel. Een paar uur geleden was ik bijna door een slang gebeten. We bleven in alle richtingen kijken maar de begroeieng was zo dicht dat we alleen een paar meter zicht hadden. Een kolk van emotie vloog door onze lichamen we wilden de dieren graag zien maar op dezelfde manier waren we bang dat onze wens een nachtmerrie zou worden…
